آب زندگی

داستان فلسطین و اشغال و آدم کشی وحشیانه زن ، کودک و مردم بیگانه که تنها علت آن دفاع از آب و خاک و میهنشان است، دل هر انسانی را به درد می آورد. متأسفانه در این درد با سه گروه می جنگیم:اول افراطیون شیعه که به جای تمسک‌به‌خُلق علوی در جایز بودن مرگ در غم خلخال درآوردن از پای دختر یهودی ؛ کشتار بی‌رحمانه فلسطينيان را به رشک ناصبی بودن ، حلال می شمارند. البته نباید از رفتارهای زشت و بعضا ناصواب برخی تندروهای فلسطینی که برای شهید صدام حسین؟! یا شهید اسامه بن لادن مجلس ختم گرفتند ، گذشت ؛ ولی دین ما این قدر رحمانی است که چنین اجازه ای به ما نداده است که در این قتل و عام جمعی بی تفاوت و خدای ناکرده خرسند باشیم.دوم افراطیون ملی که با شعار ناصواب "نه غزه ،نه لبنان" گمان می کنم مسولیت انسانی و اخلاقی را خورده و حیا را قی کرده اند؟! همه ملت ها و مردمان آزاده دنیا بر ضد سیاست های آپارتاید این رژیم کودک کش ( تعبیر اوباما در زمان ریاست جمهوری اش ) برخاسته اند ، ولی عده ای خودبینی را در اوج حقارت به یغما برده اند. این شعار ، یعنی مرگ همه همان ارزش هایی که ایشان به نام ملی بودن که فارغ از ملیت هاست ، دنبال می کنند و فقط یادآور همان نژادپرستی آپارتایدی این رژیم و امثال آن در طول تاریخ است.سوم مسولین بی کفایت ج.ا و حامیان بی فکر و اندیشه ایشان که با پر کردن تفنگ حماس و ...( که معلوم نیست اگر در قدرت مطلق هم باشند چه بلایی سر مردم خود ، منطقه و ما بیاورند) به جای راه کارهای منطقی و واقعی بر آتش جنگ می افزایند. در این بین نباید از نقش روسیه و آمریکا هم غافل بود که در پشت پرده جنگ به دنبال منافع خود هستند و چه بسا همدست با یکدیگر؟! حکومتی که مصداق حدیث زیر است که نبی مکرم اسلام فرمود:«لَیسَ أخافُ آب زندگی...